اکتیو دایرکتوری (به انگلیسی: Active Directory) از سرویس‌های شرکت مایکروسافت برای مدیریت منابع شبکه است که به وسیلهٔ کنترل کنندهٔ دامنه (دامین کنترلر) مدیریت می‌شود و در اساس یک کنترل‌کننده متمرکز شبکه است که برای سرویس‌دهنده‌های بر مبنای ویندوز سرور تهیه گردیده‌است. بدون اکتیو دایرکتوری مدیریت منابع نیازمند مدیریت تک‌به‌تک آن‌ها به صورت منفرد است، در حالی که توسط اکتیو دایرکتوری مدیریت منابع شبکه به صورت مجتمع صورت می‌گیرد. این فناوری طوری طراحی شده‌است که مسئولیت رسیدگی به تعداد زیادی عملیات خواندن و جستجو و همچنین تعداد قابل توجهی تغییرات و بروزرسانی‌های کوچک را به عهده دارد. اطلاعات اکتیو دایرکتوری سلسله مراتبی، برگردان و قابل تمدید هستند. به دلیل برگردان بودن کاربر نیازی به ذخیره‌سازی اطلاعات پویا، همانند قیمت سهام یک شرکت بزرگ یا عملکرد واحد پردازش مرکزی ندارد.
- Centralization : اطلاعات را متمرکز می‌کند، یعنی برای دسترسی به یک سری اطلاعات نیاز به جست و جوی در مکان‌های مختلف نباشد.
- Scalability: وقتی امکانات شبکه زیاد می‌شود یا به عبارت دیگر AD بزرگ می‌شود باید بتواند با آن گسترش کنار بیاید و سرعت آن کاهش پیدا نکند همچنین مانند سابق پرسش‌ها را سریعاً جواب دهد، مثلاً یک چاپگر خاص کجا قرار دارد.
- Standardization: بر اساس استانداردهای موجود دنیا تدوین شده باشد.
- Extensible : پذیرای افزایش قابلیتها باشد. هر برنامه‌ای که به سیستم عامل اضافه می‌شود، ممکن است بخواهد خودش به AD یک سری موضوعات و قابلیتها اضافه و از آن‌ها استفاده نماید در نتیجه AD باید پذیرای افزایش قابلیتها باشد.
- Separation Of Physical Network : باید ساختار فیزیکی شبکه را از ساختار منطقی آن جدا کند و این هدف اصلی طراحی شبکه است، چون لازم نیست کاربر بداند امکانات فیزیکی شبکه در کجا قرار دارد تا از آن‌ها استفاده نماید.
- Security : امنیت در ذخیره اطلاعات و همچنین دسترسی به اطلاعات باید در AD وجود داشته باشد.
- Policy Based System: می‌توان با اعمال سیاست‌های مختلف تحت شبکه، شبکه را در جهت هدف خاصی پیش برد و محدودیت‌های دسترسی کاربران در جهت امنیت شبکه ایجاد کرد.